Μετά από ένα καλοκαίρι «υποχωρήσεων» και καλής θέλησης από τον υπουργό κ. Λοβέρδο, φτάσαμε στον Σεπτέμβρη, με τις επικείμενες διαγραφές να φτάνουν τις 140.000 στα ΑΕΙ και τις 40.000 στα ΤΕΙ, ενώ στο δικό μας «ανεπηρέαστο-από-τις-εξελίξεις» ίδρυμα, πρόκειται να διαγραφούν 8.597, ενώ σε 310 που έχουν συμμετάσχει σε εξεταστική τα τελευταία 2 χρόνια, δίνεται μια «ευκαιρία» να προσπαθήσουν να τελειώσουν μέσα σε 2 εξάμηνα. Είναι σαφές πως το μεγαλύτερο ποσοστό όσων διαγράφονται τον Σεπτέμβρη, έχει παρατήσει τις σπουδές. Παράλληλα όμως, και το μεγαλύτερο κομμάτι από αυτούς που δόθηκε παράταση και πάλι θα αντιμετωπίσουν το ενδεχόμενο της διαγραφής τους σε ένα χρόνο.
Το όφελος του Υπουργείου έγκειται στο ότι περνάει αναίμακτα ένα ακραίο μέτρο που καθορίζει το μέλλον των διαγραφέντων, όπως και των φοιτητών αλλά και της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης από τώρα και για τα επόμενα χρόνια. Πρακτικά, μειώνονται τα κονδύλια προς τα πανεπιστήμια αφού λιγότεροι εγγεγραμένοι σημαίνει και λιγότερη χρηματοδότηση και επιτυγχάνεται εντατικοποίηση του κύκλου σπουδών. Σε δεύτερο χρόνο, λειτουργεί ως προθάλαμος της συνολικής εφαρμογής του Νόμου Διαμαντοπούλου και του νέου «ιδανικού» στα δικά τους μάτια πανεπιστημίου. Ακόμη, όσον αφορά το ν+2 που επηρεάζει του φοιτητές που μπήκαν στις σχολές απ’το 2011 και μετά, είναι λογικό όσοι είναι παράλληλα εργαζόμενοι να είναι υπερβολικά δύσκολο έως ανέφικτο να τελειώσουν την σχολή, όπως και οι φοιτητές με μαθησιακές δυσκολίες. Με αποτέλεσμα να μην τελειώνουν την σχόλη και να πετάγονται έξω από την εκπαιδευτική διαδικασία.
Εκτός αυτών ο Οργανισμός, όπως προβλέπεται από τον νόμο 4009/11, είναι υπεύθυνος για την σύσταση των Συμβουλίων Διοίκησης, τα οποία καθίστανται υπεύθυνα για την οικονομική διαχείριση των πόρων και τη διοίκηση του εκάστοτε ιδρύματος και αποτελούνται από εξωπανεπιστημιακούς μάνατζερ. Βέβαια στο ΠΑΠΕΙ, όπως και οπουδήποτε αλλού, λειτουργούν σε «απόλυτη» μυστικότητα τα τελευταία 2 χρόνια. Ακόμη, αναμένεται να εφαρμοστούν πειθαρχικές διατάξεις για όσους αγωνίζονται και να επιβληθούν security. Επίσης εισάγεται η έννοια του φοιτητικού δανείου σε συνεργασία με τις τράπεζες καθώς και η ανταποδοτική υποτροφία, δηλαδή η φοίτηση με αντάλλαγμα εργασία στις υπάρχουσες δομές του εκάστοτε ιδρύματος. Όλα τα παραπάνω, είναι προπομπός της επιβολής διδάκτρων και της περαιτέρω ιδιωτικοποίησης των ιδρυμάτων, που ήδη υπάρχει μέσω της έρευνας σε αρκετά ιδρύματα. Από αυτά σκιαγραφείται επίσης η μεγαλύτερη ταξική επίθεση Κράτους και Κεφαλαίου που έχει γίνει στο ελληνικό πανεπιστήμιο, από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, συμπληρώνοντας την συνολική επίθεση στην εργατική τάξη.
Στα επόμενα χρόνια οι φοιτητές του ν+2 αλλά και οι προηγούμενοι «λιμνάζοντες» που θα δουν το όνομα στην λίστα των διαγραφέντων, θα κληθούν να διαλέξουν: Είτε τον ατομικό δρόμο μιας επιτροπής που θα κρίνει με τους δικούς της όρους το αν θα τους δοθεί παράταση «ζωής» στο ίδρυμα, είτε έναν συλλογικό δρόμο αγώνα ενάντια στο νόμο των διαγραφών και του Οργανισμού και γενικά στα μέτρα της κυβέρνησης που δημιουργούν ένα πανεπιστήμιο κατά παραγγελία του κεφαλαίου. Είμαστε διατεθειμένοι να αγωνιστούμε στο πλάι όσων πλήττονται, θεωρώντας πως μας αφορά άμεσα, αφού θα βρεθούμε αντιμέτωποι με τις ίδιες συνέπειες.
-Στον αντίποδα του ατομισμού, προτάσσουμε τις συλλογικές διαδικασίες από τα κάτω
-Συμμετέχουμε σε Γενικές Συνελεύσεις και σε κάθε Πρωτοβουλία Φοιτητών
-Συσπειρωνόμαστε για την ταξική αντεπίθεση και
για ένα πανεπιστήμιο των αναγκών μας και όχι των επιχειρήσεων
