Κείμενο-κάλεσμα για την Εργατική Πρωτομαγιά

«Θα ‘ρθει μια εποχή
που η σιωπή του τάφου μας
θα είναι πιο ισχυρή από τις φωνές που στραγγαλίζετε σήμερα»

Αύγουστος Σπάις,
αναρχοσυνδικαλιστής εργάτης

Η πρωτομαγιά είναι ορόσημο των αγώνων για την χειραφέτηση των εργαζομένων, η οποία προφανώς δεν έχει να κάνει τίποτα με τα στεφάνια που φτιάχνονται κάθε πρώτη του Μάη. Η ημερομηνία της 1ης Μάη του 1886 σηματοδοτεί την καθιέρωση του πενθήμερου-8ώρου και συνδέεται με τους μάρτυρες του Σικάγου, που εκτελέσθηκαν με ψευδείς κατηγορίες από το Κράτος των ΗΠΑ. Αυτός ο διπλός συμβολισμός, υπάρχει για να μας θυμίζει ότι τα πάντα κατακτιούνται με συνεχή και μαχητικό αγώνα του κόσμου της Εργασίας, όπως και ότι ο καπιταλισμός και το Κράτος δεν θα μας χαρίσουν ποτέ τίποτα.

Η παραπάνω φράση αποδεικνύεται περίτρανα σήμερα, αφού η απουσία ενός δυναμικού εργατικού κινήματος έχει αφήσει τον χώρο στο Κράτος και το Κεφάλαιο για να αναθεωρούν με νόμους ή και στην πράξη τα κεκτημένα δικαιώματα των εργατών. Η καταστρατήγηση του πενθήμερου, πιο πρόσφατα με την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, το ξεχείλωμα του ωραρίου με τα επισφαλή 4ωρα και με τα προγράμματα voucher/κοινωφελούς εργασίας του ΟΑΕΔ αποτελούν την μεθοδευμένη ακύρωση της νίκης των εργατών του Σικάγου. Τα αφεντικά, βέβαια, πλέον έχουν αντιληφθεί την συλλογική μας δύναμη, γι αυτό και με διάφορους τρόπους επιχειρούν να μας διασπάσουν και να αφαιρέσουν την δυνατότητα μας να αντιδράσουμε. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η εργοδοτική τρομοκρατία, οι εκδικητικές-συνδικαλιστικές απολύσεις καθώς και ένα πλήθος αντεργατικών νόμων και δικαστικών αποφάσεων. Πιστός σύμμαχος σε αυτήν την επίθεση, ο κρατικός μηχανισμός της ΓΣΕΕ που όχι απλά παραμένει «θεατής» σε όλα τα παραπάνω, αλλά λειτουργεί κυρίως σαν εμπόδιο για την οργάνωση του αγώνα των εργατών.

Φυσικά, το κομμάτι που βιώνει πιο έντονα αυτή την επίθεση είναι όσοι, εκτός από την εκμετάλλευση της εργασίας βιώνουν και το καθεστώς της εξαίρεσης από το Κράτος και ορισμένες φορές ακόμη και από σωματεία. Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες, ξεφεύγοντας είτε από την κόλαση του πολέμου, είτε από την οικονομική εξαθλίωση, βρίσκονται αντιμέτωποι με την Ευρώπη-φρούριο. Όσοι καταφέρουν να περάσουν την θάλασσα της Μεσογείου, την Frontex και τους φράχτες, είτε θα καταλήξουν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, είτε σε κάποιο κάτεργο (βλ. Μανωλάδα). Οφείλει, πλέον, να γίνει ξεκάθαρο ότι τα κράτη της Ευρώπης συντηρούν αυτό το δολοφονικό καθεστώς παράνομης μετακίνησης ανθρώπων, μόνο προς όφελος του Κεφαλαίου, το οποίο θέλει να έχει πρόσβαση σε φθηνά και αναλώσιμα εργατικά χέρια.

Η ιστορία του Ουαλίντ Ταλέμπ, εργάτη σε φούρνο στην Σαλαμίνα, εντάσσεται σε αυτή την πραγματικότητα και διαφέρει λίγο από αυτές που ζουν καθημερινά χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες: Πριν 3 χρόνια ο Ουαλίντ, είχε το θάρρος και την αξιοπρέπεια να ζητήσει τα δεδουλευμένα του. Το αποτέλεσμα ήταν να του κλέψουν τα λεφτά που μάζευε για να στείλει στην οικογένεια του και να βρεθεί αλυσοδεμένος σε ένα υπόγειο, όπου βασανίστηκε επί 3 μέρες από το αφεντικό του (Γ. Σγούρδας), τον γιο του και 2 φίλους τους. Στις 10 Μάρτη, όταν ξεκίνησε η δίκη στον Πειραιά, ο Γ. Σγούρδας και οι άλλοι 3 βασανιστές είχαν το θράσος να κάνουν χειρονομίες από μακριά προς τον Ουαλίντ, απειλώντας πως θα τον σκοτώσουν.

Όλα τα παραπάνω, συμβαίνουν, μα τι έκπληξη, επί κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Μπορούμε να πούμε ότι η αντίληψη που ήθελε με την αλλαγή της κυβέρνησης, να αλλάζουν και οι υλικοί όροι των ζωών των εργαζομένων και των απανταχού καταπιεσμένων αυτού του κόσμου, κρίνεται πέρα από κάθε αυταπάτη τουλάχιστον αφελής. Το ίδιο ισχύει και για την αντίληψη που μίλαγε για ευνοϊκότερη αντιμετώπιση του κινήματος, από την κρατική καταστολή.

Αντιλαμβανόμενοι τους εαυτούς μας σαν αυριανούς εργαζόμενους, αλλά και όντας κάποιοι/ες εργαζόμενοι/ες, θεωρούμε πως τιμάμε την Εργατική Πρωτομαγιά, μόνο με το να συμμετέχουμε σε κάθε ταξικό αγώνα, να δείχνουμε αλληλεγγύη σε κάθε καταπιεσμένο και να οργανώνουμε την χειραφέτηση της τάξης μας. Εμπνεόμαστε, έτσι, από τους χιλιάδες εργάτες που συμμετείχαν στον αγώνα για μικρότερο ωράριο αλλά και από το ότι οι ειδικευμένοι και ανειδίκευτοι, μαύροι και άσπροι, άνδρες και γυναίκες, ντόπιοι και μετανάστες όλοι ενώθηκαν. Γι’ αυτό η Πρωτομαγιά οφείλει να είναι πάντα εργατική, διεθνιστική και αντικαπιταλιστική.

-Συγκέντρωση αλληλεγγύης για τον Ουαλίντ στα δικαστήρια του Πειραιά στις 9πμ
-Ταξική πορεία της Πρωτομαγιάς, 11πμ στο Μουσείο (Πατησίων)

 

Το κείμενο σε pdf